اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

دريافت كد دعاي فرج

 نماز روز دوازدهم 
دو ركعت نماز، در ركعت اول بعد از حمد سه مرتبه سوره كافرون، در ركعت دوم بعد از حمد سه مرتبه سوره توحید.[1] 
نماز روز هفدهم 
دو ركعت نماز كند، در هر ركعت بعد از حمد ده مرتبه سوره قدر و ده مرتبه سوره توحید، و بعد از سلام در مصلّای خود بنشیند و این دعا را بخواند: «اللهمّ انت حیّ لا تموت...».[2]

[1] . مفاتیح الجنان، ص 598. 
[2] . مفاتیح الجنان، ص 599.

اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

دريافت كد دعاي فرج

اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

دريافت كد دعاي فرج

اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

دريافت كد دعاي فرج

 می‌دانیم که افعال از نظر اسلام احکام متفاوتی دارند، بعضی کارها لزوماً باید انجام شوند یا باید ترک شوند و بعضی کارها بهتر است انجام شود یا انجام نشود و بعضی کارها انجام یا ترک آنها تفاوتی ندارد. و از جهتی بیشترین عنایت به افعالی است که یا باید انجام شوند یا باید انجام نشوند به گونه‌ای که «اگر کار مستحبی به کار واجب ضرر بزند آن کار مستحبی را باید ترک کرد.».⁽¹⁾ مثلاً اگر کسی آن قدر نماز مستحبی خوانده که خسته شده و نمی‌تواند نماز واجب خود را با حال و توجه بخواند راه غلطی رفته است و اگر کسی هم به دنبال تقرب خداست بهترین وسیله تقرب همین واجبات می‌باشند. «هیچ بنده‌ای از بندگانم با چیزی دوست داشتنی‌تر از واجبات نزد من، به من نزدیک نمی‌شود.»⁽²⁾ 

بنابراین آنچه در درجه اول از ما خواسته شده است، همان انجام واجبات و ترک محرمات است که اگر آنها را به جای نیاوریم عقاب خواهیم شد و اگر آنها را با انگیزه بهشت انجام دهیم به بهشت خواهیم رسید و اگر با انگیزه‌ای والاتر انجام دهیم به آنچه قصد کرده‌ایم خواهیم رسید. 
اما در مورد انجام نمازهای مستحبی به بعضی احادیث که در رابطه با فلسفه بعضی مستحبات بیان شده است رجوع می کنیم ، از جمله: امام صادق ـ علیه السلام ـ می‌فرماید: «همانا برای بنده از نمازش یا نصف یا ثلث یا یک چهارم یا یک پنجم بالا می‌رود . و بالا نمی‌رود برای او مگر به مقداری که با قلبش توجه داشته است و همانا به نمازهای مستحبی امر شده‌ایم تا بوسیله این نمازها، کاستی‌های نمازهای واجب برطرف و تکمیل شود.»⁽³⁾ در این روایت اشاره شده است که مقداری از نماز واجب قبول می‌شود که حضور قلب داشته باشد و برای جبران مقداری که حضور قلب نداشته و نماز به همان مقدار ناقص شده است، نمازهای مستحبی قرار داده شده است. در حدیثی دیگر آمده است که امام رضا ـ علیه السّلام ـ می‌فرمایند: همانا خداوند تبارک و تعالی نمازهای واجب را با نمازهای مستحبی کامل کرد و روزه رمضان را با روزه های مستحبی و حج را با عمره و زکات را با صدقه و وضو را با غسل جمعه کامل کرد.⁽⁴⁾ 
به خوبی می‌بینیم که در این حدیث شریف اعمال مستحبی به عنوان کامل کننده اعمال واجب معرفی شده‌اند، پس می‌توان گفت آنچه در درجه اول اهمیت بوده است، همان واجبات است ولی خداوند متعال به دلیل لطف و رحمتش به بندگان کارهای مستحبی را قرار داده تا نقش کامل کنندة واجبات را داشته باشند و نواقص آن را برطرف نمایند. 
پس فلسفه اصلی اعمال مستحبی همان تکمیل کردن اعمال واجب و تقرب بیشتر به خداوند متعال می‌باشد. 
در پایان لازم است به چند نکته اشاره شود: 
1. اهمیت امور مستحبی از جمله نمازهای مستحبی، تا آن حد است که اگر در وقت خود موفق به انجام آنها نشدیم، قضای آنها مورد تأکید قرار گرفته است.⁽⁵⁾ 
2. امور مستحبی را باید هنگامی انجام داد که قلب متمایل به عبادت باشد نه متنفر از آن.⁽⁶⁾ 
3. امور مستحبی را اگر ضرر به انجام واجبات می‌زند، نباید انجام داد.

پاورقی:

1. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، داراحیاء تراث عربی، چاپ سوم، 1403، ج 68، ص217.
2. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ترجمه سید جواد مصطفوی، دفتر نشر فرهنگ اهل بیت ـ علیهم السلام ـ ج4، ص 53.
3. بحارالانوار، ج78، ص238.
4. همان، ج78، ص129.
5. وسایل الشیعه، ج3، ص55 ـ 57.
6. همان، ص51.

اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

دريافت كد دعاي فرج

امام صادق (ع) فرموده است: «هرگاه از قدرتمند، یا چیز دیگری ناراحت و اندوهناک شدید، ذکر «لاحول و لا قوه الا بالله» را زیاد تکرار کنید، زیرا این ذکر کلید گشایش هرگونه گرفتاری و ناراحتی است، و گنجی است از گنجهای بهشت.»و نیز فرمود:....

«هرگاه غم و اندوه فراوان و پی در پی به شما روی آورد، باید جمله «لا حول و لا قوه الا بالله» را تکرار کنید.»

رسول اکرم (ص) فرمود: «ذکر «لا حول و لا قوه الا بالله» نود و نه درد را شفا می دهد که ساده ترین آنها اندوه است.»

 و نیز فرمود: «در شب معراج ابراهیم خلیل بر من گذر کرد، و گفت: به امتت امر کن در بهشت، بسیار درخت نمایید که زمینش وسیع و خاکش پاک است.»

 گفتم «نشاء بهشت» چیست؟

 پاسخ داد: «لا حول و لا قوه الا بالله»

اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

دريافت كد دعاي فرج

v           یک خاطره از نماز مستحبی حضرت حجت

در چند سال اخیر با مشکلی روبرو شده بودم که من و دوستان هیچ راه حلی

برایش نیافته بودیم و بسیار آشفته و پریشان خاطر شده بودیم و برای حل مشکل

خود متوسل به ائمه شدیم.دعا های بسیار خواندیم.

یکی از مستحباتی که انجام دادم نماز حضرت حجت بود که من را بسیار متحول

ساخت.

بگذارید ابتدا نحوه ی خواندن این نماز را برایتان بگویم , تا ببینید من چگونه متحول

 شدم.

نماز حضرت حجت :

باید بعد از نیمه شب جمعه غسل کنید و بجای نماز خود روید و دو رکعت نماز

 بشکل زیر بخوانید:

در رکعت اول سوره حمد را بخوانید تا به ایاک نعبدو و ایاک نستعین برسید 100

مرتبه آنرا تکرار کنیدو بعد از آن باقی حمد را بخوانید و بعد سوره ی قل و هو الله

 احد را یک مرتبه بخوانید و رکوع وسجده کنید. البته ذکر رکوع و سجود را هفت بار

تکرار کنید و بعد رکعت دوم را نیز مانند رکعت اول بجا آورید.

بعد از نماز دعا مخصوص آن را که در مفاتیح و جنان است بخوانید و در آخر

حاجت خود را بخواهید انشاالله برآورده  می شود.

اما من در کجای این نماز متحول شدم؟

وقتی که شروع به خواندن 100 آیه ی ایاک نعبدو و ایاک نستعین کردم سعی

کردم به معنای آن توجه کنم تقریبا بعد از دفعه ی بیستم , به خودم آمدم و گفتم

 خدایا من فقط تو را می پرستم و فقط از تو یاری می جویم . اشک از چشمانم

 جاری شد و گفتم خدایا معمای مشکل من همین آیه است و من از اول باید به

در خانه ی خودت می آمدم و از خودت یاری می خواستم. فکر می کنم اگر مثل

 همیشه فقط یک بار این آیه را می گفتم , خیلی به معنای واقعی آن پی نمی بردم.80

 بار دیگر را با اشک وتضرع خاصی می گفتم چون می دانستم هیچ کس از در

 خانه ی خدا نا امید بر نمی گردد.

بله ما که حاجت روا شدیم انشاالله شما هم حاجت روا شوید.

اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

دريافت كد دعاي فرج



اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

دريافت كد دعاي فرج

اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

دريافت كد دعاي فرج

نماز فرزند براى آمرزش پدر و مادر

اين نماز دو ركعت است، در ركعت اوّل پس از سوره «حمد»، ده بار مى گويى:

رَبِّ اغْفِرْلى وَلِوالِدَىَّ وَ لِلْمُؤْمِنينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسابُ.

پروردگارا بيامرز مرا و پدر و مادرم و ديگر مؤمنان را در روزى كه حساب برپا شود

و در ركعت دوم پس از سوره حمد، ده مرتبه مى خوانى:

رَبِّ اغْفِرْلى وَ لِوالِدَىَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِىَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ

پروردگارا بيامرز مرا و پدر و مادرم و هركه در حال ايمان به خانه من درآيد و هر مرد مؤمن و زن با ايمانى را

پس از سلام نماز نيز ده بار مى گويى:

رَبِّ ارْحَمْهُماكَمارَبَّيانى صَغيراً.

پروردگارا ترحم كن بر ايشان چنانچه پروريدند مرا در كودكى.

اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

دريافت كد دعاي فرج